Maandje Marokko
Door: paul
Blijf op de hoogte en volg Paul
20 Juni 2014 | Marokko, Rabat
Allerliefste mensen!
Het is alweer een tijdje terug, een hele maand om precies te zijn. Maar ik ben jullie niet vergeten, nee, integendeel! Er gaat geen dag voorbij of ik denk aan... nee, dat is niet helemaal waar. Toch heb ik jullie niet uit mijn geheugen gewist. Ik moest alleen eerst materiaal verzamelen voor een interessante blog. Ik wil jullie niet vervelen met stomme vakantieverhalen. En daarbij komt dat ik een hekel heb aan deze site –en qqn qrqbische toetsenborden, veel letters stqqn verkeerd, woqls de q en de a…, omdat het op mijn telefoon niet goed zerkt (de w en de z ook…) en het super traag is, super lelijk en nog veel meer dingen met super. Maar ja, ik zit er nu eenmaal aan vast, nog een switch kan ik niet aan en jullie waarschijnlijk ook niet.
Een poging tot een verslag:
Ten tijde van de laatste blog verbleef ik nog in Portugal en nu zit ik alweer bijna een maand in Marokko. Er is veel gebeurd in de tussentijd.
Een korte samenvatting; Ik heb een week op straat geleefd, ik ben twee dagen in Spanje geweest… Hoho… niet zo snel! Een week op straat geleefd? Nu niet meteen zorgen maken, ik was niet alleen. Dat maakt het allemaal veel duidelijker en veel vanzelfsprekender! Nee, natuurlijk niet! Maar wat ik probeer aan te geven is, dat ik niet aan lager wal ben geraakt. Ik zit nu in Rabat gewoon in een hostel.
Dus, niet alleen. Met Kathi, een Duitse die ik in Peniche heb ontmoet, had ik afgesproken om op avontuur te gaan. We ontmoetten elkaar in Faro, in de Algarve. We besloten te gaan kamperen in de duinen, en wel zonder tent. Beiden hadden we eigenlijk geen idee of het wel mag in Portugal. Het heeft geen problemen op geleverd, behalve dat we niet op regen waren berekend. En of het geregend heeft? Ja, en niet zo'n beetje ook! Gelukkig vonden we een strandtent waar we konden schuilen en slapen. En nog beter; het dak lekte niet op alle plekken! Ongeveer twee vierkante meter bleef droog voor een bescheiden slaapplek. Ik geef toe dat ik toen wel een beetje verlangde naar een hostel. Iedereen heeft zo zijn zwakke momenten... Maar je vergeet niet snel het vrije gevoel, een paar uur erna was ik het alweer vergeten. En daarnaast waren de Portugezen ook nog heel relaxed, de uitbater van de strandtent groette ons heel netjes en dat terwijl wij van zijn tent een droogrek hadden gemaakt. Tijdens de buitenweek hebben we alleen gelift, wat het naast een leuk weekje ook nog een goedkoop weekje maakte. Nog een paar van deze en ik kan een jaar wegblijven!
Na twee dagen Spanje, een beetje kort, pakte ik de catamaran naar Tanger. Mijn eerste indruk was niet zo positief, de Marokkanen kunnen heel opdringerig zijn. Ach, na een dag ben je er aan gewend en gelukkig zijn ze niet allemaal zo. Al blijf ik een beetje argwanend als iemand op straat een praatje met me wil maken. En daarbij; moet je maar niet blank en rijk zijn. Hoewel, zo welvarend zie ik er ook niet weer uit. Sinds ik op reis ben, ben ik alleen maar afgevallen. Oei! Op straat leven en nog magerder zijn en toch stug volhouden dat het goed met je gaat???? Ja, het klinkt misschien niet heel geloofwaardig, toch is het zo; het gaat goed!
Na Tanger ging ik naar Chefchaouen. Dit is de plaats met, naar mijn mening, de mooiste medina (oude stadscentrum) van heel Marokko. De kleuren zijn er spectaculair, wit en blauw en met de zon erop maakt het tot heel bijzonder mooi plaatje! De stad is ook rustiger dan Marrakech en Fes, wat het een stuk aangenamer maakt. Daarnaast was het ook heel vermakelijk door de mensen van `radio free consciousness`. Een zweverige bende van hash-rokende, gelijkheid-verkondigende, semi-anarchistische mensen, waar je wel mee kon lachen. Voor de hash heb ik vriendelijk bedankt, voordat je het weet heb ik ook een vrije bewustzijn en heb ik al mijn geld afgedragen aan een Amerikaanse sekte. Vooral het eerste klinkt angstaanjagend. Helaas kon ik er niet lang blijven, ik moest naar Fes, waar ik met Marijn had af gesproken. Dat laatste is natuurlijk niet helaas; maar dat hoef ik toch niet te vertellen, toch?!
Met Marijn heb ik vooral de niet toeristische kant van Marokko ontdekt, behalve dan een kamelentocht, waar we wat mij betreft nooit aan hadden moeten beginnen. Voor het eerst in mijn leven weet ik echt goed hoe het is om een dom en mak schaap te zijn… nooit meer! De niet-toeristische tour bestond verder uit lokale bussen (zonder airco) en grand-taxi`s, wat meer luxe klinkt dan het is. Het betekent dat je met z`n zevenen (incl. bestuurder) in een oude Mercedes zit gepropt, in temperaturen van boven de dertig graden, soms tegen de veertig. Je moet er de charme van inzien en je moet het ook geen probleem vinden je zweet te delen met je buurman… De ritjes duurden nooit langer dan een uur, dus zo erg is het ook weer niet! De goedkope hotels, de lekkere eten op straat, de mooie natuur, de authentieke inheemse cultuur (sorry voor de vakantiefolder taal) maakte het een hele belevenis. Op het einde van Marijns`vakantie deden we Marrakech en Essaouira aan, waar we nog mooi een avondje mee pakte van het festival van de woestijnmuziek. De laatste avond hebben we in een zinderend hete en rustige Marrakech pizza gegeten, ook heel authentiek. Maakt niet uit, het was gezellig!
Nu Marijn al weer bijna een week veilig en wel in Nederland zit, ben ik niet verder gekomen dan Rabat. De stad wordt omschreven als de meest Europese stad van Marokko. In de zin dat er een meer ontspannen sfeer hangt en de temperatuur wat aangenamer is klopt dat wel. Ik zit hier niet helemaal voor mijn plezier; ik heb namelijk mijn bank- en zorgpas en rijbewijs in de woestijn laten liggen. Stom, stom, stom! Maar dat krijg je ervan als je jezelf laat meevoeren als een schaap en je je pasjes niet netjes laat zitten in je portemonnee, zoqls normale mensen doen. O ja, al mijn aantekeningen en verslagen zijn ook kwijt. Ach, zo erg is het ook weer niet. Vandaag heb ik dankzij mijn vader (heel erg bedankt voor alles) en de altijd betrouwbare collega`s van DHL mijn pasjes weer. En natuurlijk Marijn bedankt voor het geven van geld, anders was ik echt aan de bedelstaf geraakt! Nu kan ik weer verder met m`n reis. Helemaal omdat ik gisteren een visum voor Mauritanië heb gekregen. Nu maandag nog eentje voor Senegal en ik ben voorlopig wel onderweg.
Als laatste wil ik jullie allemaal bedanken voor jullie reacties en medeleven, heel lief en aardig! En Menno en Esther nogmaals gefeliciteerd!
Tot ziens! ! !
Het is alweer een tijdje terug, een hele maand om precies te zijn. Maar ik ben jullie niet vergeten, nee, integendeel! Er gaat geen dag voorbij of ik denk aan... nee, dat is niet helemaal waar. Toch heb ik jullie niet uit mijn geheugen gewist. Ik moest alleen eerst materiaal verzamelen voor een interessante blog. Ik wil jullie niet vervelen met stomme vakantieverhalen. En daarbij komt dat ik een hekel heb aan deze site –en qqn qrqbische toetsenborden, veel letters stqqn verkeerd, woqls de q en de a…, omdat het op mijn telefoon niet goed zerkt (de w en de z ook…) en het super traag is, super lelijk en nog veel meer dingen met super. Maar ja, ik zit er nu eenmaal aan vast, nog een switch kan ik niet aan en jullie waarschijnlijk ook niet.
Een poging tot een verslag:
Ten tijde van de laatste blog verbleef ik nog in Portugal en nu zit ik alweer bijna een maand in Marokko. Er is veel gebeurd in de tussentijd.
Een korte samenvatting; Ik heb een week op straat geleefd, ik ben twee dagen in Spanje geweest… Hoho… niet zo snel! Een week op straat geleefd? Nu niet meteen zorgen maken, ik was niet alleen. Dat maakt het allemaal veel duidelijker en veel vanzelfsprekender! Nee, natuurlijk niet! Maar wat ik probeer aan te geven is, dat ik niet aan lager wal ben geraakt. Ik zit nu in Rabat gewoon in een hostel.
Dus, niet alleen. Met Kathi, een Duitse die ik in Peniche heb ontmoet, had ik afgesproken om op avontuur te gaan. We ontmoetten elkaar in Faro, in de Algarve. We besloten te gaan kamperen in de duinen, en wel zonder tent. Beiden hadden we eigenlijk geen idee of het wel mag in Portugal. Het heeft geen problemen op geleverd, behalve dat we niet op regen waren berekend. En of het geregend heeft? Ja, en niet zo'n beetje ook! Gelukkig vonden we een strandtent waar we konden schuilen en slapen. En nog beter; het dak lekte niet op alle plekken! Ongeveer twee vierkante meter bleef droog voor een bescheiden slaapplek. Ik geef toe dat ik toen wel een beetje verlangde naar een hostel. Iedereen heeft zo zijn zwakke momenten... Maar je vergeet niet snel het vrije gevoel, een paar uur erna was ik het alweer vergeten. En daarnaast waren de Portugezen ook nog heel relaxed, de uitbater van de strandtent groette ons heel netjes en dat terwijl wij van zijn tent een droogrek hadden gemaakt. Tijdens de buitenweek hebben we alleen gelift, wat het naast een leuk weekje ook nog een goedkoop weekje maakte. Nog een paar van deze en ik kan een jaar wegblijven!
Na twee dagen Spanje, een beetje kort, pakte ik de catamaran naar Tanger. Mijn eerste indruk was niet zo positief, de Marokkanen kunnen heel opdringerig zijn. Ach, na een dag ben je er aan gewend en gelukkig zijn ze niet allemaal zo. Al blijf ik een beetje argwanend als iemand op straat een praatje met me wil maken. En daarbij; moet je maar niet blank en rijk zijn. Hoewel, zo welvarend zie ik er ook niet weer uit. Sinds ik op reis ben, ben ik alleen maar afgevallen. Oei! Op straat leven en nog magerder zijn en toch stug volhouden dat het goed met je gaat???? Ja, het klinkt misschien niet heel geloofwaardig, toch is het zo; het gaat goed!
Na Tanger ging ik naar Chefchaouen. Dit is de plaats met, naar mijn mening, de mooiste medina (oude stadscentrum) van heel Marokko. De kleuren zijn er spectaculair, wit en blauw en met de zon erop maakt het tot heel bijzonder mooi plaatje! De stad is ook rustiger dan Marrakech en Fes, wat het een stuk aangenamer maakt. Daarnaast was het ook heel vermakelijk door de mensen van `radio free consciousness`. Een zweverige bende van hash-rokende, gelijkheid-verkondigende, semi-anarchistische mensen, waar je wel mee kon lachen. Voor de hash heb ik vriendelijk bedankt, voordat je het weet heb ik ook een vrije bewustzijn en heb ik al mijn geld afgedragen aan een Amerikaanse sekte. Vooral het eerste klinkt angstaanjagend. Helaas kon ik er niet lang blijven, ik moest naar Fes, waar ik met Marijn had af gesproken. Dat laatste is natuurlijk niet helaas; maar dat hoef ik toch niet te vertellen, toch?!
Met Marijn heb ik vooral de niet toeristische kant van Marokko ontdekt, behalve dan een kamelentocht, waar we wat mij betreft nooit aan hadden moeten beginnen. Voor het eerst in mijn leven weet ik echt goed hoe het is om een dom en mak schaap te zijn… nooit meer! De niet-toeristische tour bestond verder uit lokale bussen (zonder airco) en grand-taxi`s, wat meer luxe klinkt dan het is. Het betekent dat je met z`n zevenen (incl. bestuurder) in een oude Mercedes zit gepropt, in temperaturen van boven de dertig graden, soms tegen de veertig. Je moet er de charme van inzien en je moet het ook geen probleem vinden je zweet te delen met je buurman… De ritjes duurden nooit langer dan een uur, dus zo erg is het ook weer niet! De goedkope hotels, de lekkere eten op straat, de mooie natuur, de authentieke inheemse cultuur (sorry voor de vakantiefolder taal) maakte het een hele belevenis. Op het einde van Marijns`vakantie deden we Marrakech en Essaouira aan, waar we nog mooi een avondje mee pakte van het festival van de woestijnmuziek. De laatste avond hebben we in een zinderend hete en rustige Marrakech pizza gegeten, ook heel authentiek. Maakt niet uit, het was gezellig!
Nu Marijn al weer bijna een week veilig en wel in Nederland zit, ben ik niet verder gekomen dan Rabat. De stad wordt omschreven als de meest Europese stad van Marokko. In de zin dat er een meer ontspannen sfeer hangt en de temperatuur wat aangenamer is klopt dat wel. Ik zit hier niet helemaal voor mijn plezier; ik heb namelijk mijn bank- en zorgpas en rijbewijs in de woestijn laten liggen. Stom, stom, stom! Maar dat krijg je ervan als je jezelf laat meevoeren als een schaap en je je pasjes niet netjes laat zitten in je portemonnee, zoqls normale mensen doen. O ja, al mijn aantekeningen en verslagen zijn ook kwijt. Ach, zo erg is het ook weer niet. Vandaag heb ik dankzij mijn vader (heel erg bedankt voor alles) en de altijd betrouwbare collega`s van DHL mijn pasjes weer. En natuurlijk Marijn bedankt voor het geven van geld, anders was ik echt aan de bedelstaf geraakt! Nu kan ik weer verder met m`n reis. Helemaal omdat ik gisteren een visum voor Mauritanië heb gekregen. Nu maandag nog eentje voor Senegal en ik ben voorlopig wel onderweg.
Als laatste wil ik jullie allemaal bedanken voor jullie reacties en medeleven, heel lief en aardig! En Menno en Esther nogmaals gefeliciteerd!
Tot ziens! ! !
-
20 Juni 2014 - 21:28
T:
First! .. Toffe avonturen weer, ik ben onder de indruk van je go-with-the-flow manier van reizen. Voor mij was een weekje Kreta in een resort al genoeg opwinding ;-)
p.s. Waar blijven alle foto's die je hebt gemaakt met die mooie camera van je? Op flickr.com kan je makkelijk al je favoriete foto's uploaden/delen en heb je gelijk een backup omdat de originele bestanden worden opgeslagen zonder verkleind te worden. -
20 Juni 2014 - 21:38
Maaike:
Hey Paul,
Wat een bijzondere avonturen maak je mee!
Weer onder de indruk van je verhaal!
De jongens vonden de catamaran erg stoer.
Gaaf dat je naar Mauritanië en Senegal gaat.
Ben benieuwt naar hoe je het daar gaat hebben, spannende landen.
Bedankt voor je verjaardagskaarten ze worden speciaal bewaard :)
liefs, maaike -
20 Juni 2014 - 21:58
Menno En Esther:
Wauw wat stoer allemaal. Super mooi avontuur al. Zonder paspoort wordt het nog avontuurlijker. Tip!
Nog een nieuwtje uit Nederland. We hebben spanje verslagen met 5-1. Ja. Echt waar.
Dank Nog voor de felicitatie. Leuk dat je aan ons denkt
-
21 Juni 2014 - 00:00
Anouschka:
Woww... Paul! Wat een verhaal weer joh! Ik bene rg onder de indruk.. Respect hoor, ik doe het je niet na!
Ik vind het supertof dat je je dromen naleeft en doet wat je zo graag wil doen! Je bent een toppertje! Let goed op jezelf ;) en heeeeel veel plezier !! XXX -
23 Juni 2014 - 21:38
T:
Die beste link werkt helaas niet..
Ik heb even gekeken op mijn google+ hoe je de link van een album kan delen. Misschien kan je er iets van leren want het was voor mij ook even zoeken:
- Ga eerst naar je Google+ pagina
- Ga nu naar Foto's (via dropdown menu linksboven)
- Ga nu naar het album die je wilt delen
- Nu zie je rechts van het Albumnaam een klein icoontje van een pen/potlood: klik daarop!
- Je krijgt nu het schermpje Albumeigenschappen te zien
- Klik onderaan op "Delen via link"
- Nu verschijnt er een link die je makkelijk kan kopieren en delen met je matties of op je blog
Het probleem met die link die jij hebt gegevens is dat die alleen zichtbaar is voor jezelf als je ingelogd bent en dus niet voor anderen.
-
29 Juni 2014 - 16:51
Fam. Dijksterhuis:
Ha die Paul,
Wij vinden het wel stoer en soms een beetje eng. Wij gaan echt niet in de regen buiten slapen!!! Met een catamaran willen we weg, en op een kameel zitten ook.
Wat een leuke verhalen. Wij zijn onder de indruk. Liefs van alle Dijkkies
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
