Twee weekjes tussenuit in Mauritanie
Door: paul
Blijf op de hoogte en volg Paul
08 Juli 2014 | Mauritanië, Nouakchott
Inmiddels ben ik al vijf dagen in Nouakchott, jullie allemaal wel bekend van... Ja, er is niet zo heel veel te doen en te zien en het is ook niet dagelijks in het nieuws. Het is vooral een rommelige en stoffige stad. Toch vermaak ik me hier. Ik zit in een leuke auberge met interessante gasten; rare Fransman die een Nisan Patrol hier probeert te slijten; een Marokkaan die een restaurant heeft in Atar (Mauritanie) en acht jaar in Duitsland heeft gewoond. Ga zo maar door. Ondanks de warmte en de stof is het een zeer boeiende stad, vooral door de chaos en de stadsgeluiden. De chaos in het verkeer is verbazingwekkend. Alle auto’s hebben deuken hier en als je het rijgedrag van de mensen wiet snap je het ook wel. Na vijf dagen weet ik nog steeds niet of rechts of links voorrang heeft en of bij inhalen via het trotoir richting moet aangegeven worden. Ik heb me laten wijsmaken dat je voor 30.000 Ouguiya (kleine 200 euro) een rijbewijs kan kopen. De stadsgeluiden zijn, voor de hand liggend, de auto’s en het getoeter ervan, maar ook het gesis naar je als je over straat loopt. Dat is niet omdat ik er heel aantrekkelijk uitzie voor de mannen hier, alleen omdat ik een aantrekkelijke portemonnee heb (denken ze!). Ook af en toe een praatje maken, maakt het een leuke stad. Het geluid wat het boven alles de sfeer bepaalt, is de dagelijkse gepreek en gezang uit allerhande speakers. Allah is groot, en ik zal het weten ook! Bij straatventers, uit winkels, vanaf de moskee en zelfs uit de radio van de herbergier! Soms klagerig, soms drammerig en maar af en toe ook heel melodieus. Het geeft een mystieke en exotische sfeer, waar je af en toe helemaal wordt ingezogen! Het gaat van in de ochtend tot een uur ’s nachts. Vanaf morgen moet ik het gaan missen; bus naar Bamako vertrekt om zes uur. Misschien dat we het in de toekomst in Nederland nog gaan meemaken...
Zes uur? Ja, en ik moet er om vijf uur zijn. Waarschijnlijk vertrekken we dus om acht uur, als ik geluk heb. Alles lijkt hier vertaging te hebben, met als toppunt de negen uur vertraging van de ijzerersttrein in Nouabhidou, in plaats van half drie vertok het ongeveer twaalf uur ’s avonds. Ik ga niet klagen; de trein was gratis, of beter gezegd, ik heb 500km zwartgereisd. Het ging allemaal een beetje onduidelijk. Je mag gratis reizen met de ijzerertstrein, alleen dan moet je wel op een goederenwagon klimmen. Dat was ik van plan, maar tijdens het wachten raak je aan de praat, vergragingsleed verbroedert overal, en daarbij werd ik door een Mauritaanse jongen uitgenodigt om met hem mee te reizen. Maar ik had geen kaartje! Ach, geen probleem; dat regelt hij wel. En dat is gelukt. Hoe weet ik niet, in ieder geval met eindeloos gepraat. Betalen is ook onzin, de stoelen hadden geen zittingen, er waren geen ramen en alles was vies en stoffig -Stoffig is het hier overal. Het werd een gezellige nacht; samen thee drinken en eten delen en praten, een beetje rondkuieren en genieten van het zicht op de Sahara. Wel goed op mijn spullen letten, overal om me heen werd ik gewaarschuwd. Dat maakte me wel een klein beetje bang aan het begin. Wie is er te vertrouwen??? Het pakte goed uit en de Mauritaanse gastvrijheid proefde goed. Om tien uur de volgende ochtend stapte ik uit in Choem. Daar vervolgde ik m’n reis naar Atar met de Bushtaxi. Hierbij heb je twee opties;
1: Comfortabel op de achterbank van een airco gekoelde Toyota Highlux.
2: Achter in de laadbak, bovenop het complete huisraad van een gezin (inclusief twee geiten), samen met twee andere mannen.
Dat is een makkelijke keuze. Geen spijt van gehad. Ondanks dat het ‘’ graden in de schaduw was, de wind hard en misschien nog heter was en het een rit van twee en een half uur was over hobbelige zandpaden. Goed vasthouden! De hitte was ik zo vergeten door de wonderschone omgeving. Heel fascinerend dat er zelfs in dat dessolate gebied mensen leven. Bij aankomst in Atar was ik gesloopt en op het kookpunt, net als mijn water en de leidingwater in het stadje. Om negen uur ging ik al naar het dakterras, waar ik mijn slaapwak had uitgerold. Er was niemand anders in de auberge en de volgende ochtend wilde ik weer verder. Ik viel snel in slaap en gelukkig werd ik ’s nachts nog eventjes wakker om de prachtige sterrenhemel te kunnen bewonderen. De volgende ochtend bleken er ook ineens twee japanners te zijn. De eerste toeristen die ik zag in meer dan een week tijd. De zomer is een goede tijd voor een bezoek aan de sahara. Na kwartiertje moest ik al op weg naar Nouakchott.
Eigenlijk heb ik nog veel meer te vertellen. De overheerlijke Senegalese mango’s hier (ik eet er ongeveer twee per dag). Mijn tocht door het bezette Westelijk Sahara. Dat ik per ongeluk een Marokkaanse politieagent probeerde om te kopen. Mijn privéchauffeur die het drie keer wel echt deed. Dat ik weer eens bijna zonder geld zat...
Zoveel, zoveel... Maar wacht! Dat laatste kan ik niet zomaar laten passeren. Na de pinpas-affaire had ik nu een andere pinprobleem: De Pinautomaten in Mauritanie ondersteunen sinds een jaar geen Mastercard meer. Ai! Ik had geen Visa nodig hoor, M-card doet het overal. Dacht ik! Dankzij Willem en Western Union kan ik gelukkig verder en heb ik ook weer wat geleerd. Vooral dat ik soms echt een stomme idioot ben. Maar meer belangrijk; gelukkig zijn er veel mensen waar ik op kan vertrouwen en in nood op terug kan vallen. Een fijne gedachte!
Veel plezier in Nederland! Het bier klotst zeker tegen de dijken, met het grote succes van onze jongens? Geniet van de halve finale en natuurlijk de finale! De halve moet ik helaas missen; zit in een bus. Ik ga er gewoon vanuit dat het makkelijke 2-0 voor Nederland wordt. O ja, Nederlands elftal is heel populair hier! Mede dankzij Robben ging mijn visa aanvraag voor Mali heel soepel.
Het ga jullie goed!
Liefs;
Paul
-
08 Juli 2014 - 16:04
Arieke:
Knuffel vanuit Zeewolde. Wat een avontuur. Door jouw schrijven proeven en ruiken wij het ook bijna! -
08 Juli 2014 - 19:00
Anouschka:
Hee! Weer met open mond zitten lezen, wauw!
En ik mis je wel bij t voetbal kijken idd! :)
Goede reis verder! Xxx -
08 Juli 2014 - 19:42
Tjerk:
Hey Paul,
Leuk om te lezen!
Goed dat de prestaties van het NL-elftal jou helpen:)
Goede reis en veel plezier verder!
-
09 Juli 2014 - 09:23
Tuur:
Hey Sandman, wat een bak met avonturen. Ik proef dat je al een doorgewinterde globetrotter begint te worden. Lekker voor discomfort, goedkope tracks gaan, maar waar je de beste ervaringen meemaakt. Ik ben benieuwd naar de verhalen over de volgende brandhaarden die op je pad komen ;-). Hoe groot is je baard inmiddels?
Liefs en een kusje van Tuur -
09 Juli 2014 - 09:26
Tuur:
Dude, komen er trouwens nog wat foto's? -
09 Juli 2014 - 10:58
Geraldo:
Hé brother, alle idioten lopen met hun geld te klo...
Mooie en voor relaxte verhaal, ik heb ook altijd met mij emmertje en schepje in de grootste zandbak willen spelen.
Keep it cool, net als onze biertjes bij Ned. - Arg. Na de eerste halve finale heb ik mijn verwachtingen wel een beetje bijgesteld. Ik denk nu dat het 8-0 voor Nederland wordt, 5 keer Arjan Robbbbbennnnn.
Fijne reis en avonturen.
Go with the flow and time is on your site brow.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley